De seingever is een literaire non-fictievertelling waarin Ann De Craemer het leven van een anonieme seingever - een verkeersregelaar bij wielerwedstrijden - reconstrueert als een symbool voor de onzichtbare, maar onmisbare figuren binnen de Vlaamse wielercultuur. Vertrekkend vanuit observaties tijdens de Grote Prijs Johan Rosseel (21 augustus 2011), verbindt de auteur persoonlijke getuigenissen met historische context: de glorietijd van Cyrille van Hauwaert, de evolutie van de koersjournalistiek, het Vlaamse nationalisme en de systematische dopingsproblematiek. Stylistisch ontvouwt zich een sobere, heldere vertelwijze, waarbij De Craemer bewust afstand houdt van fictionalisering: de vertelling is geworteld in nauwgezette verslaggeving en feitelijke reconstructie. Dit resulteert in een moderne tragedie over ambitie, verlies en de botsing tussen idealen en realiteit.