In dit boek beschrijft Louis Achten zijn ervaringen van zijn tijd (1914-1918) aan het Ijzerfront in de Eerste Wereldoorlog. Het geeft een getuigenis van de dagelijkse realiteit, de ontberingen, de verwachtingen en de spanning van een soldatenleven, met aandacht voor emoties, lotgevallen en de morele worstelingen waarin de frontsoldaat verwikkeld is. Achten treedt op als 'verslaggever' van het front, waarbij hij tracht de harde realiteit van oorlog in literaire vorm over te brengen, zonder excessieve dramatisering maar met betrokkenheid.