Dit boek onderzoekt de sluiting van de steenkolenmijnen in de Limburgse regio en brengt aan de hand van verschillende betrokkenen - mijnwerkers, directie, vakbonden en overheid ?-de uiteenlopende waarheden over het proces in beeld. Het legt de sociale, economische en culturele gevolgen bloot van het einde van de mijnbouw in Limburg: het verdwijnen van traditionele arbeidsplaatsen, het verlies van identiteit en gemeenschap, de pogingen tot omschakeling naar nieuw economisch perspectief en de uiteenlopende beleving van het traject door de betrokkenen. Het beschrijft hoe elke actor zijn eigen verhaal heeft, zijn eigen waarheid, en hoe die verhalen niet altijd samenvallen. Zo ontstaat een genuanceerd portret van een regio in overgang, van een industrie die ophoudt en de nasleep daarvan in mens en streek.